2 juli - Mount Rainier NP / Weer naar huis

Temperatuur 16C

Bewolkt
Gereden 270km

Vandaag de laatste dag van onze roadtrip. Toen we de gordijnen opzij schoven zagen we het al, bewolkt. Het plan was om nog een keer Mount Rainier National Park in te gaan om nog een korte wandeling te maken in het sunrise gebied aan de noord oost kant. Maar met bewolking heb je daar niets aan omdat je dan geen vergezichten hebt. Dus zijn we alleen maar even naar het vistor center van Sunrise gereden om even te kijken. En inderdaad het was daar koud en mistig dus niet uitnodigend om daar langer te blijven.

Doorrijdend naar Seattle dan maar om de auto in te leveren en in te checken. Onderweg begon het ook nog te regenen. Toen we aankwamen 3 weken geleden was het onbewolkt en 33 graden, nu was het de helft en regenachtig, wat het afscheid van dit gedeelte van Amerka iets minder moeilijk maakte.

Bij terugkomst in Nederland viel ons meteen het verschil met Amerika op

• Snelwegen zonder gaten
• Stillere vrachtwagens en pickup trucks
• Kleinere vrachtwagens
• Verkeersborden zonder tekst zoals "Speed Limit 55", "Left Lane Must Turn Left", "One Way", "Left Turn Signal", "Dip", "Bump", "Rough Road", etc etc.
• Geen schroot zoals oude autos en oude landbouw werktuigen rondom elk huis buiten de bebouwde kom
• Geen sta-caravans als woning
• etc etc.

Wat ook opviel is dat het gebied behoorlijk droog is, grote lege prairies. Daar waar landbouw is moet er gesproeid worden. Dat gebeurt met grote sproeiers die om een centrale as draaien en zo cirkelvormige patronen vanuit de lucht laten zien. De grootste cirkels zijn 800 meter in diameter.

Maar desalniettemin toch weer een geslaagde vakantie.....

Mist

Typische sproei installatie 

Cirkelvormige patronen ten gevolge van besproeiing (Google Maps rond Idaho Falls)

Typisch tafereel als je buitenaf woont in USA

1 juli - Mount Rainier NP

Temperatuur 23C

Licht bewolkt
Gereden 113km

Mount Rainier is ook een vulkaan die zich presenteert als berg. Het hoogste punt ligt op 4392 meter. Gelukkig wordt de berg goed gemonitord zodat van een plotselinge uitbarsting geen sprake is.

Het was vanmorgen even zoeken naar de ingang van het National Park Mount Rainier. De navigatie had ons via allerlei binnendoor weggetjes het bos in gestuurd en zo stonden we letterlijk voor een gesloten poort. Dit was een service ingang bedoeld voor rangers. Gelukkig reed er voor ons net zo'n vriendelijke ranger die ons zonder probleem binnen liet. Zo kwamen we via een achterdeur het park binnen en belandden we op een campground in het Longmire gebied.

Van deze campgound zijn we doorgereden naar het mooiste gedeelte van  het park, "paradise". Hier hebben we de skyline trail gelopen die begon bij het vistor center op 1647 meter en al klimmend naar Panorama point op 2074 meter. Vandaar uit had je een prachtig overzicht op de omringende bergen en natuurlijk op mount Rainier die nog wat in de bewolking zat. Maar de gletsjers waren prima te zien. De wandelpaden waren nog niet helemaal sneeuwvrij maar dat mocht de pret niet drukken. We konden ook de bergen mount Adams en mount St. Helens zien liggen, hemelsbreed zo'n 70 km van ons vandaan.

Ook tijdens deze trail weer veel felgekleurde bloemen, grond eekhoorns en zelfs een marmot gezien.

Als afsluiter zijn we de Grove of the Patriarchs nog in geweest. Hier staan en liggen een hele serie oude ceder bomen. Deze kunnen een hoogte tot wel 100 meter bereiken. Deed ons denken aan de sequoia bomen die in California te zien zijn.

Mount Rainier nog in een beetje bewolking gehuld 

Wandelpaden van de trail waren nog niet helemaal sneeuwvrij

Sommige wegwijzers waren nog bedekt onder de sneeuw

Marmot die ons pad kruiste

Soms was het ploeteren en klauteren

Panorama point

Overal hoorde je de watervallen

Een uitgeslepen dal van de Nisqually gletsjer, liep vroeger tot de brug in het midden van de foto

Nisqually Gletsjer nu

Machtig mooi om te zien

Watervalletje

Cedar tree, ongeveer 100 meter hoog